متن پیش رو در دنیای اقتصاد منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست.
«چانگ چه» در گزارش دیگری در ۲۵دسامبر در نیویورک‌تایمز نوشت، از زمانی که چین حدود دو هفته پیش سیاست محدودکننده «کووید صفر» خود را کنار گذاشت، شدت و بزرگی اولین شیوع سراسری این کشور تا حد زیادی یک راز باقی مانده است. با پایان یافتن آزمایش انبوه در کشور، شمارش موارد ابتلا چندان مفید و مثمر ثمر نیست. دولت تعریف محدودی از مرگ و میر ناشی از کووید دارد. شواهد، مانند پست‌های رسانه‌های اجتماعی از سردخانه‌های بیمارستانی مملو از کیسه‌های جسد، به سرعت توسط سانسورها حذف می‌شوند. اکنون، تصویری از انتشار ویروس مانند آتشی افسارگسیخته در حال ظهور است و در رسانه‌های اجتماعی بازتاب داده می‌شود.
یک استان و سه شهر در روزهای اخیر تخمین‌های کووید را بسیار فراتر از آمار رسمی گزارش کرده‌اند. در یک کنفرانس خبری روز یکشنبه، یک مقام رسمی در استان ژجیانگ که ۶۵ میلیون نفر در آن زندگی می‌کنند، تخمین زد که موارد روزانه کووید در آنجا از یک میلیون فراتر رفته است. سایت‌های خبری محلی روز جمعه گزارش دادند که در شهر شرقی چینگدائو، با جمعیت ۱۰میلیون نفری، یکی از مقام‌های بهداشتی گفت که تقریبا نیم میلیون مورد جدید در هر روز ثبت می‌شود؛ تعدادی که او انتظار داشت در روزهای آینده به‌شدت افزایش یابد. در دونگوان، شهری هفت میلیونی در استان مرکزی گوانگدونگ، گزارش کمیسیون بهداشت شهری روز جمعه بین ۲۵۰هزار تا ۳۰۰هزار مورد جدید را روزانه تخمین زد. در شمال غربی استان شانشی، مقامات یولین، شهری با حدود ۶/ ۳میلیون نفر جمعیت، ۱۵۷هزار مورد مبتلا را در روز جمعه ثبت کردند. به گفته رسانه‌های محلی، الگوها تخمین می‌زنند که بیش از یک‌سوم جمعیت شهر از قبل آلوده شده‌اند.
این اعداد به‌شدت با اعداد کمیسیون ملی بهداشت چین که در روز جمعه حدود ۴هزار مورد کووید را در کل کشور گزارش کردند، متفاوت است. این آمار همچنین در تضاد با تصویری است که حزب کمونیست حاکم از زمان مواجهه ناگهانی خود درباره سیاست کووید در اوایل دسامبر ارائه کرده است. کارشناسان بهداشت و رسانه های دولتی شدت کووید را کم‌اهمیت جلوه داده و بر داستان‌های مربوط به بهبودی (به جای بیماری شدید) تمرکز کرده‌اند. نتیجه همانا نشانه‌ای از شیوعی بود که برخی کارشناسان معتقدند می‌تواند باعث مرگ بیش از یک میلیون نفر در چند ماه آینده شود.
از سوی دیگر چین روز دوشنبه (۵ دی ماه) اعلام کرد که مسافران خارج از کشور دیگر نیازی به قرنطینه پس از ورود نخواهند داشت. این یکی از مهم‌ترین گام‌های این کشور به سمت بازگشایی از زمان شروع همه‌گیری کرونا است. «کمیسیون ملی بهداشت چین» گفت که از ۸ژانویه، مسافران ورودی باید ظرف ۴۸ساعت قبل از حرکت، فقط یک آزمایش P.C.R را نشان دهند. محدودیت تعداد پروازهای ورودی نیز کاهش خواهد یافت. «وی ویان وانگ» در گزارش ۲۶دسامبر در نیویورک‌تایمز نوشت، محدودیت‌های مسافرتی نزدیک به سه‌سال پرجمعیت‌ترین کشور جهان را در انزوا قرار داده بود. اتباع خارجی اساسا از ورود به چین در سال۲۰۲۰ منع شدند و حتی زمانی که ماه‌ها بعد به آنها اجازه بازگشت داده شد، عموما فقط برای دیدارهای تجاری یا خانوادگی بود. حتی برخی از اتباع چینی در ابتدا نمی‌توانستند به کشور خود بازگردند و مسافرانی که اجازه ورود به آنها را می‌دادند باید تحت معاینات بهداشتی گسترده و قرنطینه با هزینه شخصی خود قرار بگیرند (گاهی تا دو ماه) .
اعلامیه روز دوشنبه جدیدترین تغییر در رویکرد «کووید صفر» چین بود که مدت‌ها شاهد تلاش پکن برای از بین بردن میزان ابتلاها بود. اما این سیاست که شامل قرنطینه‌های شدید و طولانی‌مدت صدها میلیون نفر بود، اقتصاد را در هم شکست و نارضایتی عمومی را برانگیخت. «یانژونگ هوانگ»، کارشناس ارشد بهداشت جهانی در شورای روابط خارجی مستقر در نیویورک گفت که کاهش محدودیت‌های سفر «اساسا نشانه پایان نهایی کووید صفر است.» اگرچه چین در این ماه بسیاری از سیاست‌های داخلی خود را برای مقابله با «کووید صفر» کاهش داد -برای مثال لغو آزمایش‌های اجباری منظم برای ساکنان شهری و اجازه قرنطینه خانگی برای افراد آلوده- اما محدودیت‌های بین‌المللی خود را حفظ کرده بود. با این حال، اقدامات جدید به معنای بازکردن مرزهای چین نیست. بسیاری از جزئیات همچنان نامشخص است. دولت نگفته است که چه زمانی صدور ویزای توریستی را از سر می‌گیرد؛ تمام این ویزاهایی که در آغاز همه‌گیری معتبر بودند، به حالت تعلیق درآمده‌اند.
